De illusie van diploma’s
(Door omstandigheden kan ik er even geen tekening bij plaatsen.
Dat zal ik later hopelijk wel kunnen doen.)
Hoe ziet een echte beschaving er uit?
Dat kan haast niet anders dan een samenleving zijn zonder politici, ambtenaren, juristen, economen, bankiers, verzekeraars, deurwaarders, rechters, advocaten, incassobureaus, directeuren, managers, politie en leger.
Ik vergeet er vast nog een paar, maar die kun je zelf wel invullen.
We zijn dus nog een heel eind verwijderd voor we zelfs maar in de buurt komen van wat een echte beschaving zou moeten zijn.
Want.
Onze huidige samenleving wordt volkomen geregeerd en gedomineerd door bovenstaande beroepsgroepen.
Het zijn over het algemeen ook hoger opgeleide mensen en die verdienen een groot salaris.
Wat ze daar tegenover zetten is over het algemeen niet zo veel.
Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen, maar die worden bijna automatisch buiten spel gezet door de rest.
Volgens henzelf verdienen ze hun salaris volkomen, maar in de meeste gevallen is de overhead zo hoog dat die zelfs niet terugverdiend kan worden als ze daadwerkelijk invloed hadden op de verdiensten van welk bedrijf en/of instelling dan ook.
Je hebt weinig vertrouwen in de hoger opgeleiden Dirk!
Dat klopt.
“Als diploma’s een garantie zijn voor succes, hoe komt het dan dat de wereld zo’n puinhoop is?”
Hiermee bedoel ik niet dat mensen geen onderwijs zouden moeten genieten, maar juist dat mensen een opleiding gericht op een harmonieuze samenleving zouden moeten krijgen.
Een samenleving die niet geregeerd wordt door wie de snelste, de slimste, de sterkste of de beste is in wat dan ook.
Mensen die hun bijdrage leven aan de samenleving zonder dat ze in de beklaagdenbank komen te zitten omdat ze niet genoeg presteren.
Of niet presteren zoals de overheid dat graag wil.
Maar mensen die gewaardeerd worden door dat wat ze doen om het leven van anderen te veraangenamen.
Energie zou gratis moeten zijn, maar in plaats daarvan worden oorlogen gevoerd om de belangen van olie- en gasproducenten in evenwicht te houden.
Geld, geld, geld en nog eens geld.
Op zich is er niets mis met het fenomeen geld.
Er is iets mis met de personen die over geld regeren en het beheren.
Ook geld zou vrij moeten zijn en alleen maar gebruikt moeten worden als ruilmiddel.
En dus niet als machtsmiddel.
Het was ook de bedoeling om er een ruilmiddel van te maken, maar al snel kwamen er een paar ‘slimme’ geesten op het idee dat het wel erg makkelijk was om veel geld te hebben en besloten ze goed- of kwaadschiks veel geld te vergaren.
Het kwaad zit dus in het bewustzijn van de mens.
Of liever gezegd aan het gebrek aan bewustzijn van de mens.
Gewetenloze mensen die het geen enkel probleem vinden om argeloze mensen als prooi te zien en ze van hun geld af te helpen.
Met slinkse argumenten.
Zo zijn bankinstellingen ontstaan.
En later de verzekeringsmaatschappijen.
En dan heb ik het nog niet eens over beleggingen en hypotheken en andere zogenaamde profijtelijke financiële diensten als pensioenregelingen.
Er zijn er altijd een paar die er gegarandeerd voordeel aan beleven en dat zijn de personen die dergelijke instellingen beheren en de producten verkopen.
Och.
In het begin zal het allemaal heus wel goed bedoeld geweest zijn.
Maar.
De tegenwoordige tijd maakt duidelijk dat de tijden volkomen veranderd zijn en dat de bewusteloze geesten de dienst uitmaken.
Heel triest allemaal.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over overheidsinstellingen zoals UWV en de Belastingdienst.
Ook daar werken heus wel een paar mensen die het echt wel goed bedoelen.
Maar er werken veel te veel mensen die een juridische of economische opleiding gevolgd hebben en dus over het wel en wee van gewone mensen moeten en mogen beslissen.
En de ambtelijke willekeur eist meer en meer haar tol.
Ik heb het zelf al meerder keren meegemaakt en er staat er weer een voor de deur.
Als burger sta je machteloos.
In de rechtspraak geldt volgens mij nog steeds dat je onschuldig bent tot een rechter het anders beoordeeld heeft.
Bij eerder genoemde instanties wordt je gewoon schuldig bevonden en moet je wel heel sterke argumenten en heel invloedrijke mensen achter je hebben staan wil je je onschuld kunnen bewijzen.
Betalen of anders komen we het halen.
Deurwaarders en incassobureaus verdienen schandalig veel geld aan deze wantoestanden.
Bloedgeld is het.
En het wordt nog erger.
De politiek jaagt het idee aan dat je alleen maar recht op wat dan ook hebt als je een baan hebt.
Dat is leuk (maar niet heus) voor al die mensen die best wel willen werken maar door welke omstandigheden dan ook die mogelijkheid niet genieten.
Meestal doordat de producenten hun producten goedkoper in lage lonen landen laten maken.
Maar ook doordat er gesaneerd moet worden op de loonkosten en dat over het algemeen doen door de ouderen en daarnaast de laagstbetaalden te ontslaan.
Dan hou je dus vanzelf de hoger opgeleiden over en die verdienen over het algemeen geen geld, maar kosten geld.
Zoals ambtenaren geen geld verdienen, maar geld kosten.
Geld dat uit de staatskas gehaald moet worden en die moet weer gevuld worden door belasting te heffen.
Enerzijds door de tarieven en accijnzen te verhogen.
Zelfs economen kunnen uitrekenen dat dit geen heilzame effecten heeft.
Maar de politiek (die ook hun geld uit de staatskas krijgen) heeft daar lak aan.
Dat komt onder andere omdat de politiek ook vol zit met mensen die alleen maar ervaring in schoolbanken heeft.
Slechts weinigen hebben op een fatsoenlijke en eerlijke manier hun geld verdiend.
Dus onder aan de samenleving en niet ergens hoog in de organisatie van multinationals.
Ik noem expres geen namen.
Maar zoek zelf maar uit waar een aantal politici hun werkervaring opgedaan hebben.
Vorig jaar moest ik een keer werken op een bijeenkomst van een grote vakbond.
Ook nu noem ik geen namen.
Vanuit mijn rol als acteur kon ik vrij met iedereen praten en merkte ik al gauw dat de organisatie vol zat met ‘gestudeerden’.
Nogmaals.
Ik heb niks tegen mensen met een diploma.
Maar ik heb er wel moeite mee als dergelijke mensen geen idee hebben waar ze het over hebben, maar er wel over mogen oordelen.
Het zat er dus vol economen en juristen.
Van allerlei pluimage.
Opeens hoorde ik een al wat oudere man tegen een leeftijdgenoot zeggen: “Weet je wat de ellende is binnen de bond? Er zitten er geen meer bij die een spijker in de muur kunnen slaan.”
De ander beaamde dat.
Ik schoof aan en begon een geanimeerd gesprek met deze oude rotten.
Ze begrepen al snel dat ik op hun hand was, want deze mannen hadden wel degelijk werkervaring en veel ook.
Maar ze werden langzaam maar zeker hun eigen bestuur en organisatie uitgewerkt.
Weg ervaring.
Hiep hiep hoera voor boekenwijsheid, kennis, gebrek aan praktijkervaring, inzicht en gevoelloosheid.
Dus ook de vakbonden zijn ten prooi gevallen aan de hoogmoedswaanzin van opleidingen die liefst zo hoog mogelijk moeten zijn en die mensen opleiden die een hamer en een aardappel alleen nog van plaatjes uit een boek kennen.
Overdrijf ik nu een beetje?
Helaas niet.
Het wordt alleen maar erger.
Ik zal een voorbeeld geven waar ik eigenlijk geen aandacht aan wil besteden, maar het moet wel even omdat het een perfect voorbeeld is van hoe fout we bezig zijn in onze ‘beschaving’.
Utopia.
Ik weet het.
Dit is te erg voor woorden.
Maar in het begin dacht ik dat het wel eens leuk zou kunnen worden.
Wie weet zou een klein groepje mensen een mooie harmonieuze samenleving op kunnen bouwen.
Ben ik nu een hopeloze romanticus en een zwever?
Zou maar zo kunnen.
Maar ik ben ervan overtuigd dat het kan en het ook gaat gebeuren.
Maar niet nu.
En al helemaal niet in Utopia.
Het antwoord is even eenvoudig als triest.
Geld.
En het waanidee dat als je niet werkt en dus geen geld inbrengt dat je dan verkeerd bezig bent en ook nergens recht op hebt.
Na twee weken was voor mij al volstrekt duidelijk dat dit TV programma wel zou scoren, maar niet de doelstelling zou bereiken.
Er moest immers geld verdiend worden.
En dat is dus funest voor elke samenleving omdat er dan machtsspelletjes gespeeld gaan worden over het feit wie het meeste geld verdiend of wie het meest bijdraagt aan de samenleving.
Met Utopia wordt het dus niks.
Daar kunnen de deelnemers niets aan doen, want ze worden wel gedwongen om geld te verdienen.
Dan kun je dus elke vorm van harmonie gelijk gedag zeggen.
Daar komt nog bij dat de deelnemers elkaar in sommige gevallen het licht in de ogen niet gunnen.
Zie daar.
Onze samenleving in het klein.
Er zit nog iets leuks aan het programma, want wat van het begin af aan heel duidelijk was, was het feit dat je niets opbouwt zonder mensen die met een hamer en spijkers om kunnen gaan.
De timmerman is dus hartstikke hard nodig.
Evenzo de persoon die voor het eten zorgt.
Om maar niet te zwijgen over mensen die de dieren verzorgen en de akker bewerken.
Worden deze mensen gewaardeerd?
Nou niet per se.
De snelle jongens die dingen kunnen regelen om geld te verdienen staan toch hoger in aanzien.
Er zijn er maar een paar die zich ervan bewust zijn dat alleen door samen te werken er succes behaald kan worden.
Smalend aangekeken door de ‘geldverdieners’.
Nee mensen.
We zijn nog erg ver van de ideale samenleving verwijderd.
Toch staat die voor de deur.
Maar eerst moeten alle oude bouwwerken gesloopt worden.
Dat hoeven wij niet te doen.
Dat doen die oude bouwwerken zelf wel.
Hebben bankiers geleerd van de crisis die in 2007 begon?
Hebben verzekeraars iets geleerd?
Beurshandelaren?
Hypotheekverstrekkers?
Politici?
Het antwoord is NEE!
Ze hebben alleen nog gemenere manieren en producten bedacht om ons mensen te belazeren.
Ik hoop nog mee te maken dat ze allemaal door de mand vallen, maar ik ben bang dat ik daar niet oud genoeg voor wordt.
Maar het gaat zeker gebeuren.
Tot die tijd zijn we genoodzaakt om onszelf te beschermen tegen alle hiervoor genoemde beroepsgroepen.
